Bir şehir olmak, bazen insan olmaktır. Sevgiyi yüreğinde taşımaktır. O şehiri bir ana edasında özlemle anmaktır.
Bir şehir olmak, uzak kalınca kendini özletmektir. Kendisine hasret bırakmaktır. Hasret bıraktıkça sevgisini binlere katlamaktır.
Bismil, bir nehirin kıyısında nadide bir sümbüldür. Suyu sevgi, toprağı insanlık, havası misafirperverliktir.
Bismil, bir gelinin duvağında nakıştır. Umuttur. Yaşamın rayiha kokusunu yüreklere serpmektir. Bir güzeldir yiğitlerin kalbinde. Diclenin merhametini taşır yüreğinde. Yarına bir damla su taşımaktir Bismil.
Bir leyleğin kanadında hasrettir. Yuvasına götürdüğü yem kadar değerli, evini yaptığı direkler kadar misafirperverdir. Leyleklerin huzur bulduğu bir cennettir Bismil.
Esentepe kadar dirençli, Fatih kadar renkli, dicle kadar yalnızdır. Akpınar gibi sessiz, şentepe gibi dik, tepe kadar heybetlidir.
Göksu gibi duru, üçtepe gibi vurgulu, aralık gibi berrak Su'dur Bismil. Balcılar kadar güleryüzlü, Başhan kadar onurlu, Arapkent gibi mir'dir Bismil.
Pamuk kadar beyaz, arpa kadar yüreklidir. Buğday kadar sağlam, mısır kadar selvi boyludur. Pettex kadar ekşi ve tatlı, karpuz kadar kocamandır.
Bismil, genç bir kızın hayali kadar değerli, talihi kadar bahtsizdir. Bir güzelin amacı kadar idealist, sonucu kadar acıdır.
Bir bankanın adı kadar zengin, parası kadar kıymetli, ama faizi kadar da sancıdır.
Bismil, bir çiftçi kadar emekçi, bir çoban kadar onurludur .
Bismil şairlerin anlatamadığı kadar tutkulu bir sevdadır.
Yazarların yazamadığı kadar dokunaklı bir romandır .
Ressamların çizemediği kadar yaşama tutunmuş bir bahar çiçeğidir .
Bir gelinin duvağında nakıştır Bismil. Bir dokuyan, bilir bir de dokunan.
Sevgi ile kalın
