Hanefi mezhebine göre özür abdesti alan bir kişi sağlam kişilere imamlık yapamaz. Bunun sebebi, mazur kişinin normal şartlarda abdestsiz olması ve abdestli kişilere imamlık yapamayacak olması olarak açıklanır.
Şafii mezhebine göre ise özür abdesti alan bir kişi sağlam kişilere imamlık yapabilir. Şafii mezhebinin görüşüne göre, özürlü kimsenin kendi hakkında sahih olan namazın başkası için de geçerli olmasıdır.
Fetva Kurulu, her iki mezhebin görüşlerini de delilleriyle açıklamış ve nihai kararın cemaate ve imama ait olduğunu belirtmiştir.
Fetvada, şu ifadelere yer verildi:
"Özür abdesti alan kimsenin kendisi gibi, özür sahiplerine imamlık yapması fakihlerin ittifakıyla caizdir. Ancak sağlam kişilere imamlık yapması Şafiî mezhebine göre caizken Hanefilere göre caiz değildir. Bu görüşü savunanlar, mazur kişinin normal şartlarda abdestsiz olduğunu dolayısıyla abdestli kişilere imamlık yapamayacaklarını söylerler. Şafiîler, özürlü kimsenin kendi hakkında sahih olan namazın başkası için de geçerli olacağını söylerler (el-Mevsûatü'l-Fikhiyyetü'l-Kuveytiyye, XXV, 190)."
