En dikkat çekici bulgulardan biri ise, bir kişinin esnediğini görmek veya yalnızca sesini duymak bile, çevresindekilerde otomatik olarak esneme tepkisini tetikleyebiliyor. "Bulaşıcı esneme" adı verilen bu durum, sadece insanlarla sınırlı kalmıyor; bazı hayvan türlerinde de benzer etkileşimler gözlemleniyor.
Linear Health danışmanı ve psikiyatrist Dr. Charles Sweet’e göre bu ilginç olguda, beyindeki “ayna nöronlar” kilit bir rol oynuyor. Bu özel nöronlar, çevredeki bireylerin davranışlarına yanıt vererek benzer eylemlerin taklit edilmesini sağlıyor. Bu da, esnemenin kişiden kişiye nasıl geçtiğini açıklamaya yardımcı oluyor.
Son dönem çalışmalar, başkasının esnemesini izlemenin, bireyin çevresel tehditleri daha kolay fark etmesini sağladığını ortaya koydu. Bu da bulaşıcı esnemenin, topluluk içinde dikkat seviyesini artıran evrimsel bir işlevi olabileceği yönündeki görüşleri güçlendiriyor.
Bir başka teoriye göre ise bulaşıcı esneme, grup içi senkronizasyonu destekleyen bir davranış biçimi olarak evrimleşmiş olabilir. Esnemenin, günlük aktiviteler arasında geçişi işaret eden doğal bir ritmi olduğu biliniyor. Grup üyelerinin aynı anda esnemesi, toplu faaliyetlerde uyumun sağlanmasına katkı sunabilir.
Bu görüşü destekleyen bir çalışmada, Afrika’daki vahşi aslanlar arasında bulaşıcı esneme sergileyen bireylerin, diğerlerinin hareketlerini taklit etme oranının 11 kat daha fazla olduğu kaydedildi.
Öte yandan, bulaşıcı esneme her bireyde aynı etkiyi göstermiyor. Laboratuvar deneyleri, insanların yaklaşık %40 ila %60’ının başka bir kişinin esnemesine karşılık olarak kendiliğinden esnediğini gösteriyor. Bazı araştırmalar, bu tepkinin empati seviyesiyle bağlantılı olabileceğini öne sürse de, elde edilen veriler henüz kesin bir sonuca ulaşmış değil.
